Μπορεί άραγε η χωματερή των Ανω Λιοσίων και της Φυλής να μετατραπεί από εστία ρύπανσης σε όαση πρασίνου;
Σίγουρα ακούγεται υπερβολικό, ιδίως για ένα χώρο που επί δεκαετίες αποτελεί τη «μαύρη τρύπα» της Αττικής, ωστόσο η τεχνική υπηρεσία του Ειδικού Διαβαθμιδικού Συνδέσμου Νομού Αττικής (ΕΔΣΝΑ), που έχει την ευθύνη για τα απορρίμματα, υποστηρίζει ότι είναι εφικτό. Το σχέδιο, που πρόκειται να κατατεθεί στην εκτελεστική επιτροπή του φορέα, αφορά τη χωματερή και σε δύο κύτταρα του ΧΥΤΑ που δεν χρησιμοποιούνται πλέον και τα οποία προτείνεται να καλυφθούν με χώμα και να φυτευθούν.
Η χωματερή των Ανω Λιοσίων, που ουσιαστικά διαδέχθηκε εκείνη του Σχιστού, λειτούργησε από το 1973 έως το 1997, οπότε και έκλεισε οριστικά. Προ δεκαπενταετίας έγινε μια πρώτη απόπειρα αποκατάστασης, η οποία ωστόσο δεν είχε τα αναμενόμενα αποτελέσματα. Τώρα, η τεχνική υπηρεσία του ΕΔΣΝΑ επανέρχεται με νέο σχέδιο, το οποίο αφορά σε τρία σημεία του ίδιου χώρου (αρχικά και επεκτάσεις):
• Στην «ημι-αποκατεστημένη» παλαιά χωματερή προτείνεται η δενδροφύτευση σε συνδυασμό με τον καθαρισμό των τάφρων ομβρίων από φερτά υλικά, καθώς και με τη συντήρηση των λοιπών έργων υποδομής που έχουν κατασκευαστεί. Σύμφωνα με την πρόταση, τα συμπληρωματικά έργα στοχεύουν στον φυσικό διαχωρισμό των απορριμμάτων από το υπόλοιπο περιβάλλον (από φυτά, ζώα και ανθρώπους), αλλά και στη διαμόρφωση της εξωτερικής επιφάνειάς του, ώστε να μπορεί να χρησιμοποιηθεί και για άλλες δραστηριότητες (π.χ. χώρο αναψυχής – πάρκο).
• Σε ό,τι αφορά την Α΄ φάση ΧΥΤΑ Φυλής προτείνεται η τελική κάλυψή του, με έργα διαμόρφωσης με τρόπο ώστε να δημιουργηθεί τελικά το κατάλληλο ανάγλυφο για τη δενδροφύτευσή του (διαμόρφωση κλίσεων με τέτοιο τρόπο ώστε να είναι δυνατή η εφαρμογή της τελικής κάλυψης, να είναι δυνατή η απορροή των ομβρίων υδάτων κ.λπ.). Στόχος δεν είναι απλά η απόκρυψη των απορριμμάτων, αλλά η οπτική αναβάθμιση του τοπίου, του περιβάλλοντος, η δημιουργία των προϋποθέσεων πρόσβασης των πολιτών σε ανοικτούς χώρους, με έργα πρασίνου και άρδευσης για αισθητική αναβάθμιση και η διαμόρφωση νέων χρήσεων όπως για χώρο αναψυχής. Με την πραγματοποίηση των έργων θα δημιουργηθούν και οι προϋποθέσεις για τη μείωση των μετακινήσεων των απορριμματοφόρων, που σήμερα διασχίζουν τον χώρο προς το ΧΥΤΑ που χρησιμοποιείται.
• Τέλος, σε ό,τι αφορά τη φύτευση του ΧΥΤΑ Ι Δυτικής Αττικής, προωθείται η φύτευση των πρανών για την αντιμετώπιση της διάβρωσης (η βλάστηση σε ένα πρανές δημιουργεί ένα προστατευτικό στρώμα, παρεμποδίζοντας την αποκόλληση του εδάφους, ενώ το ριζικό σύστημα των φυτών δημιουργεί ένα πλέγμα μέσα στο οποίο δεσμεύεται η φυτική γη, εμποδίζοντας τη μεταφορά σε κατώτερα σημεία του πρανούς). Παράλληλα θα προστεθούν νέες χρήσεις αναψυχής, λαμβάνοντας πάντα υπόψη τα χαρακτηριστικά της περιοχής και του τοπίου, την πρόβλεψη για αναψυχή, την προστασία των γειτονικών βιοτόπων (λίμνη Κουμουνδούρου), το μικροκλίμα, τις χρήσεις γης και της βλάστησης, με την τελική μορφή να εντάσσεται στη μορφολογία της περιοχής.
Η πρόταση έχει προϋπολογιστεί στα 2 εκατ. ευρώ για την παλιά χωματερή, 5 εκατ. ευρώ για την Α΄ φάση του ΧΥΤΑ και στα 3 εκατ. για τον ΧΥΤΑ Ι Δυτικής Αττικής. Τα σχετικά κονδύλια έχουν εγγραφεί στον φετινό προϋπολογισμό του ΕΔΣΝΑ και ο στόχος είναι η πρόταση να κατατεθεί άμεσα στην εκτελεστική επιτροπή του, ώστε εάν εγκριθεί να δρομολογηθεί.
Αξίζει, πάντως, να σημειωθεί ότι η πλήρης αποκατάσταση μιας χωματερής είναι κάθε άλλο παρά απλή υπόθεση. Οι χωματερές θεωρούνται ενεργές τουλάχιστον 30 χρόνια μετά την κάλυψη και αποκατάστασή τους, λόγω των διεργασιών που λαμβάνουν χώρα στο εσωτερικό τους. Ετσι είναι απαραίτητη η συνεχής παρακολούθηση του χώρου, ώστε να ελέγχεται η ποσότητα και κατάληξη των στραγγισμάτων, αλλά και του βιοαερίου, του οποίου μπορεί να υπάρχει εκμετάλλευση.
Στη Θεσσαλονίκη
Στην Ελλάδα το μόνο παράδειγμα αποκατάστασης ενός τόσο μεγάλου χώρου ταφής απορριμμάτων είναι στη Θεσσαλονίκη, στη θέση Καλαμάκι των Ταγαράδων, που χρησιμοποιήθηκε από το 1981 έως το 2008. Η έκταση των 740 στρεμμάτων έχει καλυφθεί και φυτευθεί, ενώ λειτουργούν μονάδα συλλογής και αξιοποίησης του βιοαερίου (καίγεται ώστε να παραχθεί ρεύμα και ζεστό νερό) και μονάδα συλλογής και επεξεργασίας των στραγγισμάτων (200 κυβικά ημερησίως). Η πρώτη φάση της αποκατάστασης ξεκίνησε πριν από μία δεκαετία, ενώ η τρίτη και τελευταία ολοκληρώθηκε πρόσφατα.
Πηγή: kathimerini.gr
Πρόσφατα σχόλια